Een kredietaanbieder mag geen krediet verstrekken als dit niet verantwoord is. Zij moeten zich daarom houden aan een aantal normen.
Kredietaanbieders en -adviseurs stellen aan de hand van de inkomsten en uitgaven van de klant vast wat maximaal geleend mag worden. Daarbij is van belang of de consument de lasten van deze maximale hypotheek of consumptief krediet wil dragen. De aanbieder en de adviseur moeten de situatie van de klant als uitgangspunt nemen.
De maximale hoogte van een krediet is gebaseerd op het inkomen en de waarde van de woning. Daarom moet de kredietaanbieder bij de beoordeling van een kredietaanvraag uitgaan van:
Het is belangrijk dat de kredietnemer na het betalen van rente en aflossing van de (nieuwe) lening voldoende overhoudt om in zijn levensonderhoud te voorzien. Omdat consumenten met een hoger inkomen meestal hogere vaste lasten hebben, zijn de leennormen ook inkomensafhankelijk. De leennormen zijn gebaseerd op gegevens van het Nibud.
Voor consumptief krediet zijn de leennormen voor verantwoorde kredietverlening nader ingevuld in Gedragscodes door branche-organisaties zoals de Vereniging van Financieringsondernemingen in Nederland (VFN) en de NVB (Gedragscode consumptief krediet).
De AFM beschouwt deze leennormen als een minimale invulling van de open norm. Als een kredietaanbieder niet bij een branche-organisatie is aangesloten, is zij niet gebonden aan de Gedragscodes van deze branche-organisaties. De aanbieder kan dan op eigen wijze invulling geven aan de open normen ter voorkoming van overkreditering.
De AFM ziet erop toe dat de afwijkende invulling van de open norm minimaal dezelfde zichtbare bescherming biedt tegen overkreditering als de leennormen in de Gedragscodes. Om voor alle kredietaanbieders een gelijk speelveld te waarborgen, handhaaft de AFM deze normen streng.
De leennormen in de Gedragscodes worden periodiek aangepast. Kredietaanbieders moeten hun leennormen hiermee continu in overeenstemming brengen.
Informatie delen