Een voorbeeld hiervan is dat het provisieverbod onder MiFID II ook – gedeeltelijk - van toepassing wordt op dienstverlening aan professionele beleggers. Het provisieverbod geldt bij dienstverlening aan professionele beleggers als er sprake is van individueel vermogensbeheer en onafhankelijk advies. Voor andere vormen van dienstverlening aan professionele beleggers zijn de eisen aan het betalen en ontvangen van provisie aangescherpt. Zo moeten de provisies de kwaliteit van de dienstverlening bevorderen en mogen ze het klantbelang niet schaden.
Daarnaast gelden er onder MiFID II strikte voorwaarden voor het ontvangen van research. Research kwalificeert in beginsel als provisie, tenzij de beleggingsonderneming ervoor betaalt. Wanneer research als provisie wordt gekwalificeerd, betekent dit dat de research niet mag worden ontvangen als het provisieverbod van toepassing is. Als dit verbod niet van toepassing is (bijvoorbeeld in het geval er afhankelijk advies wordt gegeven aan een professionele belegger, zie hierboven) gelden er strengere eisen voor het betalen en ontvangen van research.
De beleggingsonderneming kan de research uit haar eigen middelen betalen, maar mag dit ook in rekening brengen bij haar klanten. Wanneer zij ervoor kiest om haar klanten te laten betalen, dan kan zij dat op 2 manieren doen: de kosten van de research direct bij de klant in rekening brengen (via een separate rekening), of deze in rekening brengen door een opslag op de transactiekosten. Aan laatstgenoemde mogelijkheid zijn wel strenge eisen verbonden. Zo moet het bedrag dat voor research in rekening wordt gebracht gebaseerd zijn op het budget dat de onderneming daarvoor heeft vastgesteld. Bovendien mag het bedrag nooit afhankelijk zijn van het transactievolume en/of de waarde van de uitgevoerde transacties.
Informatie delen